سرمقاله
اسماعیل عسلی- سردبیر
پیرامون فرهنگ سازی
بی‌نتیجه بودن برخی قانونگذاری‌ها، برخوردهای فیزیکی، سطحی‌نگری‌ها، تعصب‌های بنیادگرایانه و ناگزیر ساختن مردم به رفتارهای اجباری و از همه تأسف‌بارتر برون‌سپاری برخی وظایف حساس در راستای تضمین هنجارمندی رفتارها به برخی افراد فاقد صلاحیت و نهایتاً اقدامات سلبی کار را به اینجا رسانید که به تدریج زمزمه‌ی دل‌نواز فرهنگ‌سازی به عنوان جانشین مناسبی برای تمامی تمهیدات بدون مطالعه و زیان‌بخش و ویرانگر بر سر زبان‌ها بیفتد. هر چند اغلب مردم و برخی از مسئولین دریافت واقع‌بینانه‌ای از فرهنگ‌سازی ندارند و هنوز این تصور وجود دارد که فرهنگ‌سازی باید صرفاً در چارچوب کارهای هنری و تبلیغاتی و اختصاص جایزه به رفتارهای هنجارمند صورت گیرد در صورتی که این گونه نیست؛ چون فرهنگ، آمیزه‌ای از قوانین، رفتارها، ادبیات حاکم بر تعاملات اجتماعی و دانش و تجربه است، لذا ابزار فرهنگ‌سازی نیز باید تلفیقی از تمامی این چیزها باشد. نباید از نظر دور داشت که گاه در طول تاریخ افرادی نظیر پیامبر اکرم(ص) پیدا شده‌اند که به دلیل برخورداری از نفوذ معنوی بالا و حسن خلق و جایگیری در دل مردم از آنها حرف‌شنوی روزافزونی داشته‌اند و همین امر بسیاری از موانع را از سر راه فرهنگ‌سازی برداشته است اما چون نمی‌توان بر اساس عملکرد شخصیت‌های استثنایی برای فرهنگ‌سازی برنامه‌ریزی کرد به طور کلی وقتی از فرهنگ‌سازی سخن می‌گوییم باید نگاهی فراگیر و جامع به تمامی اقدامات اثرگذار داشته باشیم که البته وجه مشترک تمامی این اقدامات برخوردهای عاری از خشونت و غیرمبتنی بر زور و معمولاً به دور از نگاه صرفاً بخشنامه‌ای است. نمی‌توان یک جا میدان را از هنرمندان گرفت و در جایی دیگر همه‌ی بار فرهنگ‌سازی را بر دوش آنها گذاشت! (ادامه…)
- شنبه ۲۴ آذر ۹۷
- سرمقاله