سرمقاله سردبیر اسماعیل عسلی ۱ شهریور ۱۳۹۹
اگر بدانیم

از میان دغدغه های گوناگونی که آدم ها دارند ، دغدغه ی جان در بالای این فهرست بلند بالا قرار می گیرد چرا که نیازهای غذایی ، مسکن ، امنیت روحی و روانی ، بهداشت و محیط زیست و حتی کار نیز به نحوی در پیوند با ادامه ی حیات و زندگی تعریف شده و معنا پیدا می کنند .دقیقا به همین دلیل است که متوسط سن امید به زندگی در جوامع گوناگون را شاخصی برای تعیین میزان توسعه یافتگی می دانند. طبیعتا جوامعی که برای رشد ، غذا ، آرامش روانی ، تفریح ، مسکن و معیشت شهروندان خود به گونه ای برنامه ریزی می کنند و برای آنها ارزش قائل هستند و خدمتگزاران واقعی و نه شعاری آنها هستند زمینه ای فراهم می کنند تا مردم در سایه سار فراغتی که به دست می آورند به مسائل مهمی چون علم و هنر و فرهنگ بیاندیشند و حال و روز بهتری داشته باشند .بی شک مردمی که ناگزیرند به هزار و یک وسیله و رابطه و دسیسه متوسل شوند و افرادی متنفذ و کارچاق کن و پلید را به کار گیرند تا شاید به منظور خود که به دست آوردن پول و شغل و موقعیت است برسند ، فرصت اندیشیدن به مسائل ارزشمند را ندارند . شاید این که گفته شده کسی که معاش ندارد ، معاد ندارد به همین واقعیت بازمی گردد . (ادامه…)