سرمقاله سردبیر اسماعیل عسلی ۲ اردیبهشت ۱۴۰۰
بر چهره ی متملقان خاک بپاشید

گاهی در جریان پیگیری اخبار مطلع می شویم که بعضی از دانشمندان و پژوهشگران کشورمان توانسته اند در سایه ی تلاش و دقت نظر و احساس مسئولیت موفق به ساخت قطعات مورد نیاز کارخانجات و دستگاه های پر کاربرد شوند و به آفرینش هایی دست بزنند که مانع از خروج ارز و موجب صرفه جویی اقتصادی است . متاسفانه در گرماگرم زیاده گویی ها و تعریف و تمجیدهایی که برخی اقشار از خود دارند ، جایگاه کسانی که به مفهوم واقعی برای کشورمفید هستند مورد بی مهری قرار می گیرد شاید به همین دلیل تاکنون بسیاری از افراد برخوردار از قابلیت های علمی مهاجرت کرده و در سایر نقاط جهان مشغول کار و فعالیت شده اند ، علت آن هم این است که بستری مناسب برای حمایت از آنها و بهره گیری از توانمندی هایشان وجود نداشته است . حالا چرا ؟ زیرا مدتی است مرضی به جان اقتصاد ما افتاده که عده ای حاضر نیستند حقوقی متناسب با میزان تلاش و دانش خود داشته باشند و به نوعی زندگی انگلی خو گرفته اند . این تفکر که چون من فرزند فلانی هستم باید در ناز و نعمت زندگی کنم ، ویروسی وحشتناکتر از کروناست . جامعه ی متعادل جامعه ای است که هر کسی فراخور توانایی های ذهنی و جسمی و مالی باید سهمی در چرخش امور زندگی داشته باشد . گاهی نگاه و تفسیر غلط از برخی گفته ها موجب می شود که عده ای برای تن پروری خود دستاویزی قابل اعتنا داشته باشند . در جوامع توسعه یافته کار و تلاش و فعالیت مهمترین معیار برای ارزیابی سودمندی افراد است . (ادامه…)