یادداشت سردبیر
اسماعیل عسلی
یلدایی باشید
نور و خورشید در جشن ها و مناسبت ها و روزها و شب های خاطره انگیز ایرانی نقش برجسته ای دارند. سال ایرانی ها سال خورشیدی است و دقتی که ایرانیان در محاسبه ی سالها و روزها به کار می بردند زبانزد جهانیان بود و تقویم جلالی حکیم عمر خیام یکی از نمونه های بارز آن است که با نبود امکانات امروزی در آن زمان تحسین برانگیز است. اشتغال اکثریت ایرانیان به کشاورزی و دامپروری و وابستگی بسیاری از صنایع شهری و روستایی به این دو پیشه، نگاه ایرانیان را به خاک و باد و آب و آتش متمرکز ساخته و هر گونه تغییر محسوسی که به تبعیت از گردش زمین رخ می داد، نقطه عطفی محسوب می شد که آن را گرامی می داشتند. شب یلدا طولانی ترین شب سال است که از آن پس روند دامنه دار شدن شب پایان می پذیرد و تاریکی رو به افول می گذارد و زمانی که شب و روز به حالت اعتدال می رسند، ایرانیان باشکوه ترین جشن خود یعنی نوروز را برگزار می کنند که خوشبختانه در سال جاری ثبت جهانی آن اعلام شد.
نکته ی حائز اهمیت این است که ایرانیان در طول تاریخ همواره برای به خاطر سپردن و گرامی داشتن چنین بزنگاه هایی آن را با آیین ها و رفتارهایی درآمیخته اند که پاسخگوی تمامی ذائقه ها و باورهاست و هر کسی در هر سن و سالی که باشد سهمی از این مناسبت ها دارد. به عنوان نمونه در گذشته به همان اندازه که بچه ها برای خوردن آجیل و شیرینی و گوش سپردن به قصه ها و داستان های دلنشین در شب یلدا لحظه شماری می کردند، ریش سفید ها و بزرگترها نیز برای میزبانی از اعضای کوچکتر خانواده آماده می شدند. در جشن نوروز هم همه سهم دارند. بچه ها عیدی می گیرند، بزرگترها تکریم می شوند و عیدی می دهند و بازی ها و آیین هایی برگزار می شود که تمامی اقشار اجتماعی خصوصاً هنرمندان در آن دیده شده اند. به جرأت می توان گفت تمهید چنین ساز و کاری از سوی ایرانیان برای مانایی بزنگاه های سالیانه بعدها الگویی شد که سایر ملت ها نیز از آن بهره بردند و جشن کریسمس نمونه ای است الگوبرداری شده از چارچوبی که ایرانیان مبدع آن بوده اند. (ادامه…)
- سه شنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۵
- سرمقاله