سرمقاله سردبیر “اسماعیل عسلی” ۳۱ تیر ۱۴۰۰
صدای پای تغییرات اساسی

یکی از نشانه های شایسته سالاری این است که هر کسی فراخور جایگاهی که دارد ، کار خودش را بکند و به حریم کاری دیگران وارد نشود . این که شخصی در یک زمینه مهارت دارد ، توجیه کننده ی دخالت او در زمینه های دیگر نیست . برخی از افراد در جامعه ی ما هیچ حد ومرزی برای اظهار نظر و دخالت در امور گوناگون برای خود قایل نیستند و تصور می کنند همین که یک جمله در باره ی موضوعی در جایی شنیده اند با بر زبان آوردن آن می توانند حق مطلب را ادا کنند و بسیار علاقمندند که برای حفظ هژمونی خود همه را خاضع و منقاد بار بیاورند و به سادگی هم زیر بار پذیرش برتری دیگران و مسئولیت پذیری آنها در زمینه ای که تخصص دارند نمی روند . خوشبختانه با خرابکاری های صورت گرفته و بی نتیجه ماندن بسیاری از ایده ها و برنامه های تخیلی مورد نظر چنین افرادی ، دیگر از آن هژمونی خودساخته خبری نیست ! (ادامه…)