سرمقاله
محمد عسلی
بهای امنیت
درک شرایط اقتصادی کشور که حدود چهل سال است در تحریم و تهدید نظامی و سیاسی است برای همه‌ی مردم ایران از هر قشر و جمعیت و صنف گرچه آسان است اما پی بردن به ریشه‌ها و عمق آن مانند کوه یخی است که نادیدنی آن بسیار بزرگتر است. جهان امروز، جهانی استعمارزده‌ی سرمایه‌دارانی است که از حمایت دولت‌های به اصطلاح لیبرال برخوردارند. همین کشور هنگ‌کنگ که بعد از سالیانی از زیر استعمار دولت انگلیس بیرون آمده و به ظاهر راه‌های پیشرفت اقتصادی را طی کرده و از آزادی‌های مدنی برخوردار است اکثریت قریب به اتفاق مردمانش در یک مکان دوازده الی بیست متری به زندگی مشغولند. در برج‌های بزرگ پنجاه تا صد طبقه و بیش از ۱۰ ساعت در روز همانند ماشین در یک سیستم اداری، صنعتی، خدماتی پیچیده کار می‌کنند و وقتی به هر دلیل دست به اعتراض بزنند همانند جلیقه زردهای فرانسوی با شدت عمل پلیس مواجه می‌شوند. هر چند تقاضاهای مشروع و به اصطلاح قانونی داشته باشند. برای کشور فرانسه، چین، هنگ کنگ، آمریکا، استرالیا و کانادا و دیگر کشورهای هم ردیف، هیچ رسانه‌ی خارجی با زبان خودشان به صورت شبانه روزی بر علیه دولت و حاکمیتشان توسط مزدوران آمریکایی- انگلیسی و عربی لجن‌پراکنی نمی‌شود و هیچ چینی، فرانسوی یا انگلیسی در خدمت آمریکا و کشورهای مخالف یا معاند درنیامده ‌است!
اما چون خاورمیانه دارای کشورهایی است که منافع آمریکا و انگلیس و اتحادیه اروپا در آنجا مورد تهدید واقع شده و با انقلاب‌هایی مردم حاضر به باج دادن نیستند، چه بسیار رسانه‌های دیداری و شنیداری شبانه روز به تحریک مردم برای برانداختن حکومت‌های مستقل به روش‌ها و زبان‌های گوناگون جنگ رسانه‌ای راه انداخته و سالیانه میلیون‌ها بلکه میلیاردها دلار هزینه می‌کنند. کافی است به تعداد رسانه‌های فارسی زبان در کشورهای آمریکا و اروپا و کانادا نظر بیندازیم و یا حتی به رسانه‌های فارسی زبانی که در کشورهای عرب متحد آمریکا بر علیه ما تبلیغ و به تحلیل و خبررسانی راست و دروغ مشغولند توجه کنیم و به یک سئوال عمومی پاسخ دهیم. (ادامه…)