سرمقاله
محمد عسلی
بهای امنیت
درک شرایط اقتصادی کشور که حدود چهل سال است در تحریم و تهدید نظامی و سیاسی است برای همه‌ی مردم ایران از هر قشر و جمعیت و صنف گرچه آسان است اما پی بردن به ریشه‌ها و عمق آن مانند کوه یخی است که نادیدنی آن بسیار بزرگتر است. جهان امروز، جهانی استعمارزده‌ی سرمایه‌دارانی است که از حمایت دولت‌های به اصطلاح لیبرال برخوردارند. همین کشور هنگ‌کنگ که بعد از سالیانی از زیر استعمار دولت انگلیس بیرون آمده و به ظاهر راه‌های پیشرفت اقتصادی را طی کرده و از آزادی‌های مدنی برخوردار است اکثریت قریب به اتفاق مردمانش در یک مکان دوازده الی بیست متری به زندگی مشغولند. در برج‌های بزرگ پنجاه تا صد طبقه و بیش از ۱۰ ساعت در روز همانند ماشین در یک سیستم اداری، صنعتی، خدماتی پیچیده کار می‌کنند و وقتی به هر دلیل دست به اعتراض بزنند همانند جلیقه زردهای فرانسوی با شدت عمل پلیس مواجه می‌شوند. هر چند تقاضاهای مشروع و به اصطلاح قانونی داشته باشند. برای کشور فرانسه، چین، هنگ کنگ، آمریکا، استرالیا و کانادا و دیگر کشورهای هم ردیف، هیچ رسانه‌ی خارجی با زبان خودشان به صورت شبانه روزی بر علیه دولت و حاکمیتشان توسط مزدوران آمریکایی- انگلیسی و عربی لجن‌پراکنی نمی‌شود و هیچ چینی، فرانسوی یا انگلیسی در خدمت آمریکا و کشورهای مخالف یا معاند درنیامده ‌است!
اما چون خاورمیانه دارای کشورهایی است که منافع آمریکا و انگلیس و اتحادیه اروپا در آنجا مورد تهدید واقع شده و با انقلاب‌هایی مردم حاضر به باج دادن نیستند، چه بسیار رسانه‌های دیداری و شنیداری شبانه روز به تحریک مردم برای برانداختن حکومت‌های مستقل به روش‌ها و زبان‌های گوناگون جنگ رسانه‌ای راه انداخته و سالیانه میلیون‌ها بلکه میلیاردها دلار هزینه می‌کنند. کافی است به تعداد رسانه‌های فارسی زبان در کشورهای آمریکا و اروپا و کانادا نظر بیندازیم و یا حتی به رسانه‌های فارسی زبانی که در کشورهای عرب متحد آمریکا بر علیه ما تبلیغ و به تحلیل و خبررسانی راست و دروغ مشغولند توجه کنیم و به یک سئوال عمومی پاسخ دهیم.
آیا دولت این کشورها دلشان به حال مردم ما سوخته است؟ با بررسی عملکرد آنها که در تحریم‌های ضد بشری آمریکا شریکند نه تنها دلشان به حال ما نمی‌سوزد بلکه بر عکس می‌خواهند سر به تن ما نباشد و ما وابسته و ضعیف باشیم.
نکنه قابل تأمل دیگر آنکه وقتی تحلیلگران و سخنگویان این رسانه‌ها مردم ما را تشویق به ایجاد وحشت، هرج و مرج و کشتن مردم و سوزاندن مراکز خدماتی و عمومی می‌کنند و به نام ملت اما به کام آمریکا نتیجه‌گیری می‌نمایند و هیچ دادگاه بین‌المللی و قاضی باوجدانی پیدا نمی‌شود که با بررسی عملکرد آنها خسارت‌های وارد شده را که در آن مباشرت داشته و مزدوران داخلی آنها سبب و عامل آن بوده‌اند را برآورد کند و آنها را ملزم به جبران خسارت نماید چگونه می‌توان از شر آنها خلاص شد؟
با یک تحلیل و برآورد ساده می‌توان گفت که تنها راه مقابله و مبارزه با دشمنان درک و فهم از شرایط اقتصادی و سیاسی جهان است و توجه به علت ناکامی‌های اقتصادی در ایران که چه کسانی به هر دلیل مقصرند.
این فقط ایران نیست که در تحریم ظالمانه آمریکاست. کشورهایی مانند کوبا، کره شمالی، روسیه و در مواردی عراق، افغانستان و چین هم به نسبت با تحریم‌هایی مواجه‌اند.
لیکن آنچه دولت فعلی و قبلی آمریکا را در تحریم‌های همه جانبه بر علیه مردم، دولت و کشور ما مصمم و مصر کرده است ترس از این واقعیت است که کشورهای تسلیم شده‌ی منطقه از انقلاب ایران درس بگیرند و تن به باج‌دهی به آمریکا و اروپا ندهند. لذا روش کهنه‌ی انگلیسی (تفرقه‌بیانداز و حکومت‌کن) و تحریک مذهب علیه مذهب را هنوز هم به کار می‌گیرند تا سنی را مقابل شیعه و شیعه را مقابل سنی قرار دهند و یا دم از حقوق اقلیت‌ها بزنند.
همین اتفاقات اخیر چند روزه که به بهانه گران شدن بنزین اعتراضات مردمی ما را با عوامل مخرب نفوذی‌ها به خاک و خون کشیدند نمونه بارزی از دخالت‌های مستقیم آمریکا و انگلیس بود که با هوشیاری مردم فهیم و هوشمند ما خنثی شد و تیرشان به سنگ خورد. لیکن اقدامات آنها به آن معنا نیست که مسئولان دولتی و متولیان امور به خواست عمومی مردم برای رفع مشکلات معیشتی و اقتصادی توجه نکنند و آنها را به دلیل دخالت بیگانگان نادیده بگیرند.
مردمی که ۴۰ سال به پای درخت تناور انقلاب اسلامی خون‌های بسیار داده‌اند و از جان و مال و آبروی خود در مصاف‌های مختلف مایه گذاشته‌اند انتظارات بیشتری برای رفع تنگناهای اقتصادی دارند و اگر افزایش بهای بنزین به یک ضرورت قلمداد شده و مردم را با مشکلات بیشتر اقتصادی مواجه می‌کند ضروری است تسهیلات و حمایت‌های فوری ایجاد شود تا فشارها کمتر و کمتر شود وگرنه همین پابرهنه‌هایی که انقلاب کرده‌اند توان حفظ آن را از دست خواهند داد و انگیزه‌های انقلابی‌شان ضعیف خواهد شد. هر چند می‌توان با فقر و قناعت زندگی کرد اما با ناامنی خیر. پس امنیت و سلامت به فرمایش امام علی(ع) مقدم بر سایر نیازهاست. بکوشیم در سایه امنیت و سلامت به مقابله با دشمن بپردازیم و برای عمران و آبادانی کشورمان تلاش کنیم.
والسلام