سرمقاله “اسماعیل عسلی” ۱ آذر ۱۴۰۰
فاصله دست و زبان

سخنرانی های مناسبتی برخی از مسئولین در ردیف اخباری است که بازخوردهای گوناگون به دنبال دارد. ما در سال تقریبا در هر هفته دو یا سه مناسبت داریم که برخی از این مناسبت ها ملی است ، برخی مذهبی و برخی مناسبت ها نیز جهانی است . همچنین در پیوند با بزرگداشت شخصیت ها ، مرگ هنرمندان و اهل علم و چهره های سیاسی و اجتماعی و مناسبت های جنبی از جمله حوادث غیرمترقبه نیز کسانی می آیند و حرف هایی می زنند و می روند .البته در مواردی اطرافیان مسئولین از آنها می خواهند که جمعیتی را با سخنرانی خود مفتخر کنند و بدین وسیله آنها را در شرایطی ویژه قرار می دهند و با تشویق و صلوات مسئولین را پشت تریبون قرار می دهند . انتظار معقول از مسئولین این است که از اظهار نظر پیرامون موضوعی که بر آن اشراف ندارند خودداری کنند زیرا کلی گویی چیزی به شنونده و مخاطب نمی افزاید . اجباری هم در کار نیست . چه ایرادی دارد وقتی مسئولی در یک مراسم حضور می یابد از فردی مطلع و آگاه دعوت کنند تا سخن بگوید و در ادامه نیز مسئول کشوری ، استانی و محلی اگر از اقدامات مرتبط با موضوع گردهمایی چیزی می داند و اطلاعاتی در اختیار او قرار داده اند ، اظهار نظر کند . (ادامه…)