سرمقاله محمد عسلی ۲۸ اسفند ۱۳۹۹
جهان در سالی که گذشت

زمین در گردشی دیگر سالی را پشت سر گذاشت که یادآور سالهای پرمخاطره و پر از حوادث گوناگون بود، نه انسانها از حوادث طبیعی دور بودند، نه گیاهان و درختان و نه حیوانات.
گاه از آسمان چنان باران بارید که سیل هایی ویرانگر خانه ها و آشیانه ها را درهم کوبید و گاه و بی گاه آتش سوزی جنگل ها هزاران هکتار درخت و پرنده و حیوان و هم انسانها را طعمه دهان باز مرگ کرد.
آتش فشان، رانش زمین، صاعقه، زلزله، جنگ، گرسنگی، فقر، بیکاری، اعتراضات، بیماری و مرگ نتوانست تلاش های بیشتر را برای تجدید حیات ناکام گذارد، انسان ها چشم امید به اراده ای دوختند که بر بال عشق سوار است و زندگی مردگان را زنده ها ادامه دادند. (ادامه…)