یادداشت
محمد عسلی
تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی
در یکی از پارک‏های شهر وین پایتخت اتریش سقاخانه‏ای زیبا توسط یکی از پادشاهان عثمانی بنا شده که آن را تقدیم به پادشاه اتریش کرده است. این سقاخانه ۶ ضلعی که از هر ضلع سنگی آن شیر آبی جاری است با یک آیه قرآن در بالای هر شیر آب زینت داده شده که آن آیه این است: «و من الماء کل شیء حی» [حیات هر موجود زنده‏ای از آب است]
این سقاخانه دقیقاً در سرسبزترین نقطه وین است که از نعمت بارندگی‏های فراوان برخوردار است و کمبود آب ندارد.
وجود آب، حیات، زیبایی، سرسبزی و خرمی و هوای پاک را ضامن است و اگر نباشد یا حیات آن به خطر افتد، همه چیز بهای خود را از دست می‏دهد. این موضوع را عالم و عامی می‏دانند، اما قدر نمی‏دانند؛ چون ارزان است و در دسترس و به قول یکی از شعرای معروف: «تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی»
و اما بعد.
گرم شدن غیرطبیعی زمین که ناشی از انحراف از معیارهای طبیعی است و خشکسالی‏های ممتد که آلودگی هوا را به دنبال داشته است اگر به همین منوال پیش رود جان انسان‏ها و تمامی موجودات زنده به خطر می‏افتد و بیماری‏های تنفسی و قلب و عروقی را افزایش خواهد داد.
آتش‏سوزی جنگل‏ها و عدم مراقبت از درختان، تبدیل خانه‏های سنتی که دارای حیاط‏ و فضاهای مشجر بوده‏اند به آپارتمان‏های سر به فلک کشیده، آسفالت خیابان‏ها و پشت بام‏ها که به هنگام بارندگی از نفوذ آب به داخل زمین جلوگیری می‏کنند و باران به صورت سیلاب‏های سرگردان راهی رودخانه‏ها و نهایتاً دریاها می‏شوند، استفاده حریصانه و بدون حساب از آب‏های زیرزمینی که چشمه‏ها را خشکانده و جویبارهای زیبا و باطراوت را خالی از آب کرده، افزایش جمعیت انسان‏ها و حجم وسیع اتومبیل‏ها در خیابان‏ها، کوچه‏های و پارکینگ‏ها و توقفگاه‏ها، همه حکایتی تلخ از فراموش شدن زندگی طبیعی و گرایش به ساخته‏های مصنوعی است که کمبود و مصرف بی‏رویه آب را در پی داشته است. (ادامه…)