صدا و سیمای فارس
و بار گران رسالت
با شنیدن اولین صدایی که از قوطی جادویی رادیو به گوش رسید و دیدن اولین تصویری از جام جم هیچکس فکر نمی  کرد در آینده  ای نه چندان دور این دو «رادیو و تلویزیون» بر افکار عمومی مردمان جهان مدیریت کنند و آداب و رسوم فرهنگ و شیوه زندگی ملت  ها را متحول نمایند.
هر چند در آغاز، پذیرش رسانه صوتی تصویری به لحاظ مخاطرات آن مورد غضب روحانیت قرار گرفت و تا حکم تحریم هم به پیش رفت اما در فاصله زمانی کوتاهی همانند بلندگو مقبول واقع شد و به عنوان وسیله  ای که سرعت انتقال صدا و تصویر آن چیزی شبیه به معجزه است پذیرفته شد.
در کشور ما نیز روز چهارم اردیبهشت ماه ۱۳۱۹ «رادیو تهران» گشایش یافت و با پخش برنامه  های خود همگان را دلمشغول کرد.
با تصویب مجلس شورای ملی در تیرماه ۱۳۳۷ مجوز تأسیس یک فرستنده تلویزیونی به درخواست حبیب  الله ثابت پاسال زیر نظر اداره پست و تلگراف قانونی شد.
از آن سال  ها تاکنون که روند پیشرفت و فناوری  های تجهیزات رادیویی و تلویزیونی تا به این حد چشمگیر و دور از انتظار بوده رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی هم از آن بی  نصیب نبوده و امروز صدا و سیمای ما به نسبت رسانه  های مکتوب بیشترین مخاطبان را در کشور به خود اختصاص داده است.
این وسیله به شدت تأثیرگذار که روز به روز رقبای جدیدی را با امکانات و تجهیزات پیشرفته از جمله ماهواره مقابل خود دارد برای برنامه  ریزی و ارائه خدمات بهتر به مردم در جهت رشد فرهنگی و آگاهی  رسانی بموقع نیاز به سرمایه  گذاری  های کلان و استفاده از نیروهای انسانی ماهر، هنرمند و دارای ویژگی  های خاص دارد. (ادامه…)