سرمقاله سردبیر “اسماعیل عسلی” ۹ مرداد ۱۴۰۰
تباینی آشکار

کسانی که تصور می کنند ، اصلاح و بهبود اوضاع به سادگی خراب کردن و به هم ریختن آن است ، انتظار دارند که هر مسئول ارشدی که پا به ساختمانی در خیابان پاستور می گذارد از توان لازم برای برگرداندن شرایط به وضعیت گذشته برخوردار باشد اما کسانی که اندک اطلاعی از مناسبات اقتصادی و سیاسی دارند می دانند که چنین نیست . چنین نگرش غلطی ریشه در قضاوتی شتاب زده دارد و آن این که تصور می کنند یک فرد ، مسئول تمامی این ویرانی هاست و آن رئیس قوه مجریه است که تا چند روز دیگر اختیارات کشور را دو دستی به رئیس جمهور بعدی تحویل خواهد داد . وقتی تحلیل ها ساختاری نباشد و هدف تبرئه ی سایر مولفه های دخیل در اداره ی کشور باشد طبیعی است که رئیس قوه مجریه در دسترس ترین هدف هجمه های سیاسی و اقتصادی خواهد بود به نظر می رسد حقوق رئیس جمهور بابت تحمل انتقادات به او پرداخت می شود نه ارائه ی خدمات !. در این میان اگر کسی بخواهد منصفانه داوری کند کوتاهی های صورت گرفته قابل تقسیم بندی است و هر کسی باید سهم خود را در بدتر شدن شرایط بپذیرد . واقعیت این است که عوامل متعددی دست به دست هم می دهند و به بی سر و سامانی اوضاع دامن می زنند . (ادامه…)