سرمقاله سردبیر “اسماعیل عسلی” ۶ مرداد ۱۴۰۰
کیمیای تشیع

گاهی آدم وسوسه می شود که بداند در کشور به اصطلاح اسلامی ما چند درصد از مردم از طریق کسب حلال امرار معاش می کنند . بحث بر سر عرف و قانون نیست چرا که همواره بین شرع و عرف و قانون زاویه ای وجود داشته و دارد که در هیچ زمانی پر نشده است.آنچه در بین مردم رواج دارد عرف است و آنچه دین آن را مجاز یا غیرمجاز دانسته شرع است و آنچه در کتاب های حقوق آمده و بر مبنای آن قضاوت می شود ، قانون است . چنین قبض و بسطی را ما در کمتر کشوری سراغ داریم که بین عرف و شرع و قانون تا این اندازه فاصله وجود داشته باشد. درآمد کسی که در بانک کار می کند و حقوقش را از بانکی می گیرد که از مردم ربا دریافت می کند از لحاظ شرعی مشکل دارد ولی در عرف و قانون برای چنین حقوقی جای ایراد وجود ندارد و برخی از علما هم اخیرا فتیله ی فتوای خود را در باره میزان قبح معاملات ربوی پایین کشیده اند و با اغماض از کنار این موضوع می گذرند چرا که اگر بخواهند شرع را جدی بگیرند کمتر آدم نان حلال خوری پیدا می شود و دیگر قادر به گرفتن سود ۱۸ درصد به بالا از وام های دریافتی توسط مردم نیستند . (ادامه…)