سرمقاله
اسماعیل عسلی
ساز و کارهای جلب اعتماد عمومی
یکی از نشانه های مردم سالاری زمینه سازی برای گردش قدرت است. به این معنا که استقبال از چهره های جدید در جریان انتخابات اعم از انتخابات شوراها، مجلس و همچنین ریاست جمهوری به گونه ای باشد که فاصله سنی بین نسلی برای تصدی امور اجرایی و همچنین عضویت در پارلمان و شوراها از ۲۰ سال فراتر نرود تا بدین ترتیب عناصر فرتوت، خسته و کسانی که آمادگی بالایی برای روزآمد شدن ندارند به تدریج جای خود را به دیگران بدهند. همین روال باید در جابجایی کسانی که احزاب و تشکل ها و فراکسیون ها را اداره می کنند نیز دنبال شود و شیخوخیت که در برخی از نهادهای سنتی جاخوش کرده به عرصه قانونگذاری، اجرا و داوری تسری پیدا نکند!
متأسفانه برخی از افراد فهم درستی از اصل گردش قدرت ندارند و تصور می کنند اگر فرزندان و وابستگانشان جای آنها را بگیرند چنین مقصودی حاصل شده است. این رویکرد متعمدانه منجر به ظهور پدیده ی آقازادگی گردیده که تأثیر بسیار ویرانگری بر افکار عمومی داشته زیرا یادآور سنتی است که در نظام پادشاهی دنبال می شد. این سنت غلط بر این باور استوار بود که طبقه ی حاکم از لحاظ خونی و اصالت، متمایز از دیگران است. در حالی که آنچه در نظام مردمسالاری مبنای تغییر و تحول در مسئولیت هاست شایستگی است. تشخیص این شایستگی نیز بر عهده مردم است که با بهره برداری صحیح از رسانه ها و سایرعوامل رصد کننده ی دیگر در انتخابات آزاد تجلی پیدا می کند. (ادامه…)