سرمقاله
محمد عسلی
آنچه داریم ز بیگانه تمنا نکنیم
وقتی سنگ پای چینی با بستهبندی و در قالب دلخواه وارد کشور میشود اما کوهی از سنگ پای وطنی روی دست تولیدکننده ایرانی میماند مثل این است که دکترها و مهندسین ایرانی که از کشور خارج میشوند و در کشورمای بیگانه میمانند شرایط و فرهنگ آنجا را پذیرفته تابع نظم و قانون شده بهره کاری خود را بالا برده قادر به وقتکشی، تقلب و عدم رعایت حقوق ارباب رجوع نمیشوند. اما اگر همانها بعد از مدتی وارد وطن خودشان شوند ابتدا با نظم و قانون کنار میآیند اما به مرور به بینظمی، دور زدن قانون و عدم رعایت حقوق دیگران خود را عادت میدهند.
به عنوان مثال: پزشکان ایرانی مقیم آمریکا یا آلمان در ساعت کاری روزانه تعداد محدودی بیمار را میبینند و برای هر کدام وقت مناسب گذاشته در تشخیص بیماری دقت کرده و در رفتارشان با بیماران رعایت وقت میکنند اما در ایران اکثر پزشکان هیچ یک از موارد مشابه را رعایت نمیکنند و بعضاً در هر شیفت کاری بیش از چهل بیمار را معاینه و نسخهنویسی میکنند.
و اما بعد:
یک بررسی کوتاه و فراگیر نشان میدهد که هر آنچه در خارج از کشور همگان را ملزم و مقید به رعایت قانون و تسلیم شدن در تعاملات اجتماعی میکند نظارت عمومی و دولتی است و عدم مماشات و گذشت مسئولان در برابر قانونگریزان و یا قانونشکنان…
نظارت رکن رکین شاخصهای مدیریتی است که اگر به یک فرهنگ تبدیل نشود زمینه سوءاستفاده همگانی را فراهم میکند و هر کس نجات خود را در تقلید از دیگری میبیند و متوسل به دروغ، ریاکاری، تقلب، کلاهبرداری و جرائم دیگر میشود.
واقعیتی که متأسفانه اینک در تمامی زمینهها با آن روبهرو هستیم.
و اما بعدتر: (ادامه…)
- جمعه ۱۷ اسفند ۱۳۹۷
- سرمقاله