سرمقاله
محمد عسلی
چرا خرم دره جهنّم دره شد؟
دروازه قرآن که قدمتی چند صد ساله دارد و به تنگ الله اکبر معروف است برای کاروانیان و مسافران از گذشته های دور تاکنون یادآور ورودی پرشور و لذتبخش به شهری است که خستگی راه طولانی را از جسم و جان می زداید.
باران که به قول سعدی «در لطافت طبعش خلاف نیست» راه خود را از کناره کوه الله اکبر باز می نمود و چون سیلابی می شد به اعماق می رفت و خطری برای مسافران و خانه های مردم ایجاد نمی کرد. به مرور دره ای عمیق پدید آمد که چون سبزینگی و طراوتی داشت به خرمدره معروف شد و در بهار و تابستان مردم طبیعت دوست و پرندگانی چند در خنکای آن بهار و تابستان را به اندک آبی روان که از عمق آن می گذشت صفایی داشتند. سالیانی چند گذشت که دیگر کاروانی از این راه عبور نکرد. اتومبیل آمد، راه ها آسفالت شد. خدا بیامرز ایگار دروازه قدیمی قرآن را تخریب کرد و به جای آن سازه ای بنا کرد و در بالای آن قرآنی قرار داد به باور مسلمانی و یمن و مبارکی فرهنگ ایرانی. (ادامه…)