سرمقاله
محمد عسلی
فضای مَجازی یا مُجازی
در مراسم بزرگداشت روز خبرنگار، شهردار شیراز در بخشی از سخنرانی خود مطلبی را مطرح کرد که: «فضای مَجازی جای خود را به فضای مُجازی داده است و هرکس هر سخن و مطلب و عکسی را بر علیه دیگری منعکس می‌کند. این وضعیت در شأن هیچ یک از ملت‌ها به ویژه ملت مسلمان ایران نیست زیرا اخلاق را مخدوش و آبروی اشخاص را منکوب می‌کند و تا طرف ثابت کند که من نبودم آبرویی برایش نمانده است…»
و اما بعد:
شهردار شیراز، مهندس اسکندرپور براستی سخنی حق بر زبان آورد که این سخن درد و دل همه کسانی است که از مطالب دروغ و تهمت‌ها و افتراهای ناجوانمردانه خسارت‌های آبرویی و مادی دیده‌اند.
به نظر می‌رسد اخلاق در فضای مجازی به یک آنارشیسم گفتاری تبدیل شده است اگر کارگری از یک کارخانه اخراج شود و یا دعوایی صورت پذیرد که کینه و دشمنی ایجاد کند رد آن را می‌توان در فضاهای مجازی پیدا کرد که فلان کالا را نخرید که در آن تقلب است و یا همان شخص صراحتاً مورد طعن و لعن و دشنام قرار می‌گیرد.
این افسارگسیختگی اخلاقی مولود آزادی بی‌قید و شرط در فضای مجازی است بدین صورت که هر کس خود را مُجاز می‌داند که از دیگری انتقام بگیرد، هر چند پلیس فتا برای رسیدگی به دعاوی در فضای مجازی در حال فعالیت است و هر کس می‌تواند با ارایه اسناد و مدارک از فرد یا افراد خاطی شکایت کند اما بسیاری ترجیح می‌دهند وقت خود را صرف اینگونه دعاوی نکنند. (ادامه…)