یادداشت سردبیر
اسماعیل عسلی
نوروز با طعم کتاب
اخیراً طرحی که صدا و سیما زنگ آن را به صدا درآورده عنوان گردیده که خانواده‌ها و مخصوصاً بزرگترها هدیه کتاب را به عنوان عیدی، جایگزین پول نو کنند. صد البته با توجه به آثار فرهنگی و درازمدت این اقدام در ارزشمند بودن آن تردیدی نیست اما تجربه ثابت کرده است که گاهی اجرای بد طرح‌های خوب بیش از هر چیزی به آن لطمه وارد کرده است.
تصوری که بچه‌ها و حتی بزرگترها از پول دارند این است که با بهره‌گیری از آن می‌توانند اجناس و کالاهای مورد نظر خود را خریداری کنند، برخی نیز عیدی‌های خود را پس‌انداز کرده و منتظر فرصت‌های خوبی می‌مانند که بهترین استفاده را از آن داشته باشند، عیدی بعضی از بچه‌ها دوباره به پدرها و مادرها برمی‌گردد تا به عنوان عیدی به بچه‌های فامیل داده شود. در برخی از خانواده‌ها سرپرست خانواده خرید لباس و کفش برای بچه‌هایش را به دریافت عیدی توسط آنها موکول می‌کند و بالاخره باید گفت استفاده از عیدی در ایام نوروز به اندازه‌ای متنوع است که هرگونه برنامه‌ریزی برای آن در گرو ملاحظه‌ی جنبه‌های گوناگون آن است.
از سویی دیگر وقتی بنا به خریدن کتاب می‌شود بحث سلیقه و علاقه و جنس و موضوع کتاب پیش می‌آید و همینطور وقت و زمانی که باید برای خرید آن گذاشت، ضمن این که خرید کتاب‌های شاخصی چون دیوان حافظ، سعدی، فردوسی، داستان و رمان و آثار ادبی و علمی با توجه به چاپ‌ها و قیمت‌های گوناگونی که دارند و همچنین این احتمال که ممکن است شخصی که بناست عیدی بگیرد ممکن است چنین کتابی را داشته باشد یا اساساً به آن نیازی و علاقه‌ای نداشته باشد ما را با اما و اگرهای زیادی مواجه می‌کند که در نهایت عطای هدیه کردن کتاب را به جای عیدی به لقایش می‌بخشیم. (ادامه…)