یادداشت سردبیر
اسماعیل عسلی
گامهای جهانی
اگر دگرگونیهای رخ داده در ربع قرن اخیر را با تغییرات حاصل شده ظرف ۲۰۰۰ سال پیش تاکنون مقایسه کنیم به سرعت شگفتانگیز تغییر سبک و سیاق زندگی پی میبریم. از آنجایی که برجستهترین رویداد عصر کنونی، امکان برقراری ارتباط بین جوامع انسانی و فراتر از آن افراد هر جامعه با یکدیگر است. آرزویی که قبلاً آن را در افسانهها جستجو میکردیم. نگاه اسطورهای به این توانایی که هماکنون محقق گردیده پرده از یک راز بزرگ برمیدارد و آن راز این است که اگر انسانهای ساکن در هر گوشه از کره خاکی بتوانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، تدریجاً دغدغههای مشترکی پیدا میکنند. چنان که آثار آن نیز از هماکنون هویداست خشکسالی، انواع بیماریها، جنگهای نفرتانگیز، آلودگی هوا، آسیبهای جوّی، گرسنگی و فقر و در نهایت ترسیم افقی واقعبینانه پیش روی جوامع انسانی از جمله دغدغههای مشترکی است که نخبگان جوامع گوناگون به آنها میاندیشند. از این رو ما خواه ناخواه در حال ورود به جامعهی جهانی هستیم.
زمانی بود که از غرب و شرق یا از شمال و جنوب سخن میگفتیم و تلاش میکردیم مرزهای دانش و برخورداری و نشاط و سرخوشی را در این سمت و سوها جستجو کنیم. این مرزها اگر چه کماکان به قوت خود باقی است و شمالیها حال و روز بهتری نسبت به جنوبیها دارند و همچنین غربیها از شرقیها اما ارتباطات چنین فاصلههایی را برنمیتابد. امنیت هم از این قاعده مستثنی نیست. امکان ندارد غربیها با ناامن کردن یک منطقه و با به جان هم انداختن گروههایی از جوامع انسانی بتوانند رفاه و آسودگی خود را تأمین کنند.
دیری نخواهد پایید که لزوم نگاه عادلانه به آموزش در جوامع انسانی نیز مطمح نظر نخبگان قرار گیرد چرا که استفاده از تکنولوژیهای پیچیده که به تبع شکلگیری بازارها امری اجتنابناپذیر به نظر میرسد مستلزم برخورداری از دانش و مهارت است.
جوامع انسانی به منظومههایی واقع در یک کهکشان شباهت دارند که با سرعتی غیرقابل تصور به یکدیگر نزدیک شده و در هم ادغام میشوند. حاصل این درآمیختگی دگرگونی در فرهنگها، آداب و رسوم، زبانها، گویشها و حتی شکل و شمایل و بلندای انسانها خواهد بود. (ادامه…)
- دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵
- سرمقاله