یادداشت سردبیر
اسماعیل عسلی
گام‏های جهانی
اگر دگرگونی‏های رخ داده در ربع قرن اخیر را با تغییرات حاصل شده ظرف ۲۰۰۰ سال پیش تاکنون مقایسه کنیم به سرعت شگفت‏انگیز تغییر سبک و سیاق زندگی پی می‏بریم. از آنجایی که برجسته‏ترین رویداد عصر کنونی، امکان برقراری ارتباط بین جوامع انسانی و فراتر از آن افراد هر جامعه با یکدیگر است. آرزویی که قبلاً آن را در افسانه‏ها جستجو می‏کردیم. نگاه اسطوره‏ای به این توانایی که هم‏اکنون محقق گردیده پرده از یک راز بزرگ برمی‏دارد و آن راز این است که اگر انسان‏های ساکن در هر گوشه از کره خاکی بتوانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، تدریجاً دغدغه‏های مشترکی پیدا می‏کنند. چنان که آثار آن نیز از هم‏اکنون هویداست خشکسالی، انواع بیماری‏ها، جنگ‏های نفرت‏انگیز، آلودگی هوا، آسیب‏های جوّی، گرسنگی و فقر و در نهایت ترسیم افقی واقع‏بینانه پیش روی جوامع انسانی از جمله دغدغه‏های مشترکی است که نخبگان جوامع گوناگون به آنها می‏اندیشند. از این رو ما خواه ناخواه در حال ورود به جامعه‏ی جهانی هستیم.
زمانی بود که از غرب و شرق یا از شمال و جنوب سخن می‏گفتیم و تلاش می‏کردیم مرزهای دانش و برخورداری و نشاط و سرخوشی را در این سمت و سوها جستجو کنیم. این مرزها اگر چه کماکان به قوت خود باقی است و شمالی‏ها حال و روز بهتری نسبت به جنوبی‏ها دارند و همچنین غربی‏ها از شرقی‏ها اما ارتباطات چنین فاصله‏هایی را برنمی‏تابد. امنیت هم از این قاعده مستثنی نیست. امکان ندارد غربی‏ها با ناامن کردن یک منطقه و با به جان هم انداختن گروه‏هایی از جوامع انسانی بتوانند رفاه و آسودگی خود را تأمین کنند.
دیری نخواهد پایید که لزوم نگاه عادلانه به آموزش در جوامع انسانی نیز مطمح نظر نخبگان قرار گیرد چرا که استفاده از تکنولوژی‏های پیچیده که به تبع شکل‏گیری بازارها امری اجتناب‏ناپذیر به نظر می‏رسد مستلزم برخورداری از دانش و مهارت است.
جوامع انسانی به منظومه‏هایی واقع در یک کهکشان شباهت دارند که با سرعتی غیرقابل تصور به یکدیگر نزدیک شده و در هم ادغام می‏شوند. حاصل این درآمیختگی دگرگونی در فرهنگ‏ها، آداب و رسوم، زبان‏ها، گویش‏ها و حتی شکل و شمایل و بلندای انسان‏ها خواهد بود. (ادامه…)