سرمقاله
اسماعیل عسلی
ناگفته نماند
اهالی رسانه هرگز از شنیدن سخنان شگفت انگیز خسته نمی شوند‏‏.‏ اخیراً استاندار خراسان جنوبی در سخنانی که به نظر می رسد از بدیهیات انکارناپذیر است پیرامون رواداری رقص در این استان اظهار نظر فرموده و برای خود تولید دردسر کرده است‏‏.‏ یک حرکت اضافی و بی ثمر که تنها می توان از آن به عنوان یک خوراک رسانه ای بهره برد‏‏.‏ اصولاً بر زبان آوردن حرف هایی از این دست هر چند اکثریت مردم نیز با آن مشکلی ندارند در جامعه ای که مخالفان چنین سخنانی به راحتی می توانند آن را دستاویز راه اندازی تجمع قرار دهند و موج آفرینی کنند چندان ضرورتی ندارد‏‏.‏ باید به این آقای استاندار گفت: اغلب مردم نه به امر شما برای رواداری شادی چندان توجه دارند و نه به نهی دیگران‏‏،‏ آنها کار خودشان را می کنند‏‏.‏ لذا آنهایی که اهل رقص باشند می رقصند و هزینه اش را هم پرداخت می کنند و آنها که با رقص میانه ای ندارند عطایش را به لقایش می بخشند. همکاری در روزنامه داشتیم به نام ظاهر که افغانی بود و در زمانی که حکومت افغانستان در دست طالبان بود گاهی به ولایتشان سری می زد و برمی گشت‏‏.‏ یک بار تعریف می کرد که می خواستیم مطابق سنت قدیمی برای یکی از پسرعموهایمان در قندهار عروسی بگیریم اما طالبان مانع می شد از این که ساز و طنبور و رقص و شادی در کار باشد و ما ناگزیر شدیم چند نفر از افراد بانفوذ طالبانی را ببینیم و به آنها پولی بدهیم و یک عروسی آن گونه که می خواهیم داشته باشیم‏‏.‏ من به او گفتم چگونه گفت: یکی از مأموران طالبانی از ما چند صد هزار افغانی گرفت و زمان دقیق بازدید مأموران را به اطلاع صاحبخانه رسانید به طوری که در زمان ورود مأموران همه موقر و بدون سر و صدا سر جای خود نشستند و همین که مأموران دور شدند دوباره ساز و آواز برقرار شد من به او گفتم در برخی از کشورهای آمریکای لاتین هم عمده درآمد دولت از طریق دستگیری و جریمه ی قاچاقچیان مواد مخدر تأمین می شود! زمانی که یکی از مسئولین ایرانی در مورد لزوم مبارزه با تولید و توزیع مواد مخدر با خانم بی نظیر بوتو گفتگو کرده بود وی در پاسخ با اشاره به مشکلات مالی دولتش به گونه ای از زیر بار قبول مسئولیت شانه خالی کرده بود‏‏.‏ منظور این است که هیچ کاری در برخی کشورها نشد ندارد و فقط کافی است فعل خواستن را صرف کنید و پول کافی هم داشته باشید‏‏.‏ (ادامه…)