سرمقاله
محمد عسلی
دلخوشی¬های دیرمجال
ذوق کودکانه نه فقط در بهار و نوروز شکوفا می¬شوند و دلخوشی¬های زودگذری گاه و بی-گاه فرصت مجال می¬یابند، بلکه در این وانفسای تنهایی و انزوای ناشی از جدایی¬ها مناسبت-هایی چند می¬تواند در دمی که غنیمت است خانواده¬ها و دوستان را کنار هم جمع و حال و هوایی تازه کرد.
اگر از جشن¬های گذشته ایرانیان مانند جشن سده و مهرگان که به فراموشی رفته¬اند بگذریم، شب یلدا هم می¬تواند بهانه¬ای باشد برای لحظاتی که شادی و دلخوشی را به جمع خانواده¬ها بیاورد مشروط بر آنکه همه چیز دست به دست هم دهند تا همگان بتوانند در این شب خنده بر لبان یکدیگر نقش زنند؛ هر چند بعضی¬ها هنوز هم خردک شرری در وجدان دارند تا اگر از بینوایی رخ زردی ندارند اما غم بینوایان رخشان را زرد می¬کند و چه بهتر که هر خانواده-ای اندک درصدی از آنچه برای این مناسبت¬ها هزینه می¬کنند برای خانواده¬های فقیر و محروم هم دستی به جیب آشنا داشته باشند که در این صورت شادی¬ها دو چندان می¬شوند و در جشن-هایی این چنین دیگران را نیز سهیم می¬کنیم.
و اما بعد: (ادامه…)