سرمقاله
اسماعیل عسلی
صدای نقاره
با نگاهی گذرا به لایحه ی بودجه ۹۷ که پرسش های زیادی را به دنبال داشت نشانه هایی از اقتصاد ریاضتی به چشم می خورد. هر چند نمی توان با قاطعیت رابطه ی معناداری بین رویکرد و جهت لایحه ی بودجه و اهداف پیش روی اقتصاد مقاومتی برقرار کرد. البته ناگفته نماند که حذف برخی جدول ها که سابقه ای چند ساله داشته اند و پاسخگویی هم برای ارائه فاکتور هزینه کردها نبوده نشان می دهد که دست اندرکاران تهیه و تنظیم لایحه ی بودجه گام های خوبی در حوزه های فرهنگی برداشته اند. در مجموع بودجه ی ۹۷ نشان دهنده ی عدم اطمینان دولت از ثبات قیمت نفت است و البته به موازات آن با سیاست قطع تدریجی وابستگی به صادرات نفت نیز همخوانی دارد ولی ناگفته پیداست که محافظه کاری های لحاظ شده در بودجه بیشتر متوجه احتمال کاهش قیمت نفت است به همین دلیل در صورت کاهش قیمت نفت یا اتفاقاتی که منجر به ممانعت از صدور آن گردد معلوم نیست دولت به عهد خود در بحث واریز بخشی از درآمدهای نفتی به صندوق ذخیره ی ملی وفادار بماند.
از سویی دیگر سوء عملکرد خصولتی ها و سردمداران اقتصاد مبتنی بر رانت ظرف چند سال گذشته و خنجری که این عده از پشت به اقتصاد کشور وارد کردند، عزم دولت را برای سرعت بخشیدن به روند خصوصی سازی سست کرده است و نشانه های آن در لایحه ی بودجه کاملا هویداست به طوری که صدای اتاق بازرگانی را درآورده و ایرلاین ها را هم در فهرست منتقدان بودجه ۹۷ قرار داده است. (ادامه…)