سرمقاله
اسماعیل عسلی
اعلام مفقودی
خبر در دسترس نبودن سعید مرتضوی با وجود در جریان بودن پرونده ی وی و حکمی که برای این شخص صادر گردیده بازتاب وسیعی در فضای مجازی و حتی رسانه ها و خبرگزاری های داخلی داشته است. بی گمان اگر مرتضوی نیز سرنوشتی شبیه برخی از مفسدان اقتصادی پیدا کند که هر کدام به لطایف الحیلی از چنگال عدالت گریختند با پازلی از اتفاقات معنادار و شبهه برانگیز روبرو می شویم که در راستای اعتماد زدایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت و تصویری نامطلوب از شیوه ی اداره کشور ارائه خواهد شد.
به هر تقدیر ما سال حمایت از کالا و تولید ایرانی را پشت سر می گذاریم و از آنجایی که هر دستگاه، سازمان و اداره ای نیز تولیدی و خروجی دارد، خدمات ارائه شده توسط دستگاه های اجرایی، قوه مقننه وقوه قضاییه نیز به عنوان تولیدی و خروجی آنها در معرض کیفیت سنجی و داوری مردم قرار خواهد گرفت. اگر بنا داریم کیفیت تولیدات و خدمات داخلی را ارتقاء دهیم باید نیم نگاهی هم به خدمات ارائه شده از سوی دستگاه های مسئول داشته باشیم. به هر حال شخصی مانند سعید مرتضوی با هر پیشینه ای که داشته، حداقل اتهامش معاونت در قتل و دست اندازی به بیت المال و به بازی گرفتن دستگاه قضایی است که جرم کمی نیست.
یکی از شیوه های مؤثر و بازدارنده در کشورهای توسعه یافته و بعضاً در حال توسعه و حتی فقیر برخورد با دانه درشت ها برای نشان دادن اقتدار و استقلال قوه قضائیه است که موجب امیدواری مردم به اجرای عدالت و پرهیز آنها از دست یازیدن به جنایت و چپاول بیت المال می شود به طوری که گاه به کناره گیری خاطیان در هر سطح و رده ای که باشند می انجامد کما این که در چین، کره جنوبی، مالزی، فرانسه، انگلیس و برزیل و برخی دیگر از کشورها شاهد آن بوده ایم. اگر علی (ع) به عادل بودن شهرت یافت به دلیل برخورد قاطعش با دانه درشت هایی نظیر طلحه و زبیر بود وگرنه برخورد با افراد مستأصل که از سر ناگزیری در مسیر بزهکاری می افتند از قدرت بازدارندگی بالایی برخوردار نیست! (ادامه…)