سرمقاله
پاسخی به این همه پرسش!
اسماعیل عسلی
حزن و اندوه فرانسوی ها از آتش گرفتن کلیسای نوتردام به عنوان یکی از شاخصه های فرهنگی اروپا وواکنش سران کشورهای اروپایی و آمریکا به این رویداد که موجب گردید مکرون سخنرانی خود پیرامون بحران کنونی فرانسه را به زمانی دیگر موکول کند نشان می دهد آسیب دیدن یک اثر تاریخی که سالانه ۱۳ میلیون بازدید کننده داشته تا چه اندازه برای فرانسوی ها حائز اهمیت است . واکنش های صورت گرفته به این واقعه بیش از آن که جنبه ی احساسی و دینی داشته باشد از منظر فرهنگی و اقتصادی در خور اعتناست. نباید فراموش کرد که فرانسه با جذب سالانه ۸۳ میلیون گردشگر میلیاردها دلار درآمد کسب می کند و مثلث برج ایفل ، موزه ی لوور و کلیسای نوتردام از جمله کانون های مهم جذب گردشگر در فرانسه هستند . متاسفانه بی تدبیری ، بی لیاقتی و بی اعتنایی به منافع ملی و تنگ نظری های معطوف به حساسیت های متوهمانه و ارتجاعی موجب گردیده که صنعت گردشگری در ایران در مقایسه با کشورهای هم طراز از لحاظ ظرفیت های گوناگون گردشگری ، محلی از اعراب نداشته باشد در حالی که با توجه به درآمد ۱۵۰۰ دلاری ایران به ازای هر گردشگر می توان مدعی شد که هر گردشگر ۳۰ برابر یک بشکه ی نفت درآمد زایی دارد کما این که ترکیه هفت برابر درآمد نفتی ایران از محل گردشگری کسب درآمد می کند . صنعت گردشگری به اندازه ای درآمدزاست که حتی برخی از کشورهای آفریقایی که فاقد آثار باستانی وتاریخی هستند با دعوت از گردشگران برای بازدید از صحراهای سوزان به بهانه ی دیدن یک گونه ی کمیاب جانوری و گیاهی میلیون ها دلار درآمد کسب می کنند . اما ایران به عنوان یکی از پنج کشوری که خاستگاه تمدن بشری محسوب می شود و در کنار یونان و مصر و چین و هند و عراق قرار می گیرد و قدمت برخی از آثار و ابنیه های تاریخی اش به بیش از شش هزار سال می رسد می تواند سالانه میعادگاه میلیون ها گردشگر باشد . (ادامه…)