سرمقاله
اسماعیل عسلی- سردبیر
به کدام روسفیدی؟!
گاهی اصرار بر تداوم روشی ناکارآمد در بودجه‌ریزی تحت تأثیر فشارهای خارج از دایره‌ی دولت و برای راضی نگه داشتن طیف‌هایی که از رهگذر ادعای تأثیرگذاری بر افکار عمومی مقرری دریافت می‌کنند، عدم توجه کافی به موضوعات مهم را در پی دارد. دقیقاً مثل این که ما برای درمان عضوی نه چندان مهم از بدن بدون توجه به پیوند سازواره‌ای آن با سایر اعضاء مبادرت به مصرف داروهایی کنیم که زیان ناشی از مصرف آن به ضایعات گوناگون برای برخی از اعضای حیاتی می‌انجامد. با نگاهی گذرا به اختصاص بودجه‌ی هر ساله به برخی مؤسسات ظاهراً پژوهشی و تبلیغاتی که اخیراً دولت روحانی هوشیارانه اصرار خاصی به علنی شدن ریز بودجه آنها از خود نشان می‌دهد، متوجه می‌شویم که دولت و مجلس از یک سو قادر به مقاومت در برابر فشارهای بیرونی برای معقول و منطقی کردن بودجه نیستند و ناگزیر به ریخت و پاش‌های غیرضروری می‌شوند و از سویی دیگر برای نمونه با کسری بودجه برای تسویه بدهی‌های خود به بازنشستگان روبه‌رو هستند. (ادامه…)