یادداشت
محمد عسلی
از حافظ چه بیاموزیم
بی‌راه نیست اگر دیوان حافظ را اقیانوسی توصیف کنیم که هر شناوری به اندازه‌ی توان علمی، باور و هوشمندی خود می‌تواند در آن غور کند و مرواریدهای درشت و ریز، قرآنی، ادبی، عرفانی، هنری و تربیتی صید نماید.
هنر به کار بردن ظرایف بدیعی و صنایع شعری که از ویژگی‌های غزلیات حافظ است و سخنان و محتوای رندانه‌ای که ناشی از شرایط زمانی زندگی وی است موجب شده تا علیرغم رابطه عاطفی و احساسی که اشعار وی با مخاطب و خواننده برقرار می‌کند همه کس فهم معانی و بیان او نکنند چنانکه خود نیز در زمان حیات بدان پی برده و سروده است: (ادامه…)