یادداشت سردبیر
اسماعیل عسلی
بیا تا گل برافشانیم
از جمله رموز وجود رابطه‌ی عاطفی مردم با حافظ در طول صدها سال شاید یکی این باشد که حافظ بدون سرکوفت زدن و تحقیر کردن و با پرهیز از فضل‌فروشی و نگاه از بالا به پایین به مخاطب با او ارتباط برقرار می‌کند و خیلی ملایم تصویری متعادل و حقیقی از هستی پیش چشمش به تصویر می‌کشد، چنین تصویری موجب می‌شود کسانی که خیلی به دنیا چسبیده‌اند و آن را جدی گرفته‌اند از آن فاصله بگیرند و کسانی که از دنیا توسری خورده و مأیوس شده‌اند، فردا را روشن‌تر از امروز ببینند. حافظ در خیلی از موارد خودش را به جای مخاطب می‌گذارد و همین امر موجب گونه‌ای هم‌ذات‌پنداری می‌شود. (ادامه…)