یادداشت
محمد عسلی
اگر فاطمه نبود
به فاطمه زهرا (س) قسم لحظه‌ای از یادم نمی‌روی مادرم. از حضرت فاطمه (س) خواسته‌ام شفای کامل پیدا کنی، تو برای من عزیزی، تو را به فاطمه زهرا سپرده‌ام و مطمئن هستم او کاری می‌کند که هیچکس نمی‌تواند بکند.
این سخنان را از کودکی به یاد دارم و مدام در ذهنم مرور می‌کنم وقتی سوار ماشین باری مشهدی فضل‌الله راننده می‌شدیم تابلو بزرگی در پیشانی اتاقک باری زده بود که به قلم خوش و درشت نوشته بود یا زهرا (س).
و امروز هم که ۶۶ سال با این دیده و شنیده‌ها گذرانده‌ام بیش از هر زمان دیگری روی در و دیوار، در و تابلوها و داخل مغازه‌ها و برچسب‌های داخل و بیرون اتومبیل‌ها نام زهرا، فاطمه، صدیقه کبری و… می‌بینم و احساس می‌کنم نه فقط در شناسنامه زنان و دختران ما نام زهرا و فاطمه و صدیقه و طاهره بیش از هر نام و نشان دیگری به چشم می‌خورد، بلکه نام زهرای مرضیه را بر گردنبند خود می‌نویسند که چشم نامحرم به آن نیفتاده و به عشق زن اول اسلام که افتخار دختری پیامبر اعظم (ص) را با خود دارد عهد می‌بندند، قسم یاد می‌کنند، صدای مادر، دخترخاله و عمه و مادربزرگشان می‌زنند و به زیور این نام و نشان دلخوش‌اند و احساس امنیت می‌کنند.
راستی بارها اندیشیده‌ام که اگر زهرا را نداشتیم نام چه کسی را بر روی زنان و دختران و خواهران و مادرانمان می‌گذاشتیم که قداست داشته باشد و معنی‌‌دار شود. (ادامه…)