سرمقاله محمد عسلی ۲۷ آذر ۱۳۹۹
افراط گرایی، خشونت و تروریسم

هر جنایت و خونریزی خواه شخصی باشد یا دولتی ریشه در کینه ورزی، حسادت و فقر دارد. فقر معنوی از فقر مالی بدتر است زیرا افراط گرایی و تعصبات کورکورانه پوششی برای عقده گشایی و پر کردن خلاء دانایی است. دانستن به مفهوم دانش تجربی و یا فلسفی و یا از جنس علوم انسانی و دینی نیست. دانستن به مفهوم قرآنی آن تشخیص و درک خوبی از بدی و مهربانی از شرارت و کینه ورزی است.
چه بسا دانشمندان و نویسندگان و هنرمندان بزرگ و مطرحی که دست به جنایت زده اند و چه بسا دینداران یهودی، مسیحی و مسلمانی که در طول تاریخ جنایت های بسیاری را مرتکب شده اند.
به همان نسبت که چنگیز و اعقاب و بازمانده های او در ایران جنایت کرده اند، نادرشاه هم در هندوستان چنین کرده است. مغول ها چنگیز را قهرمان و کشورگشا می دانند و ما نادرشاه را. این قضاوت ها بر اساس یک تعلق و احساس ملی گرایی است و نه قضاوتی که تاریخ می کند. (ادامه…)