یادداشت سردبیر اسماعیل عسلی ۲۹ آذر ۱۳۹۹
سپید جامگان فداکار

آدمی از بدو تولد و در شرایطی که سراپا نیازمند توجه و مراقبت است با مفهوم پرستاری آشنا می شود . جایگاهی که مادر در فرهنگ و زبان همه ی ملت ها دارد نیز به همین نقش بازمی گردد . هر انسانی دو نقطه ی عطف در زندگی خود دارد . تولد و مرگ و کسی که نقش مراقب را در این دو بزنگاه مهم بر عهده دارد هر نامی که بر روی او گذاشته شود بی ارتباط با نقش پرستاری نیست . هنگامی که کوهی از غم و اندوه بر دوش انسان سنگینی می کند یا بیماری دست و پا و گاه حتی زبان او را بسته باز هم کسی که نقش دلجو و ترمیم کننده ی دلشکستگی ها را ایفا می کند ، کسی نیست جز پرستار. این که روز تولد کسی که شاهد یکی از بزرگترین جنایات تاریخی بوده و سرپرستی مصیبت دیده گان این ماجرا را بر عهده دارد به عنوان روز پرستار تعیین کرده اند نیز به همین واقعیت غیر قابل انکار باز می گردد که پرستاری کار هر کسی نیست . ایفای نقش پرستاری در عرف اجتماعی اگرچه نیازمند تخصص و تحصیل و کسب تجربه و آشنایی با دانش پیراپزشکی است اما از همه مهمتر نیازمند برخورداری از روحیه فداکاری و نوعدوستی است . ایرانیان از عهد باستان تاکنون به دلیل این که همواره به عنوان یکی از کانون های پزشکی و طبابت در جهان مطرح بوده اند با مفاهیم بنیادین مرتبط با حرفه پرستاری نه تنها بیگانه نیستند بلکه در فهرست بنیانگذاران فرهنگ تیمار و مراقبت های جسمی و روحی و روانی قرار دارند . (ادامه…)