سرمقاله محمد عسلی ۴ اردیبهشت ۱۴۰۰
تو قدر آب چه دانی که …

قدما آب را ماده المواد نامیده اند، شاید حکمت متعالی در خلقت زمین بی جهت نباشد که آبها ۳برابر خشکی ها هستند، جان تمامی موجودات زنده در گرو آب است که هوا هم از آنست و نان و دیگر خوراکی ها هم بدون آب نمی توانند وجود خارجی داشته باشند. فضانوردان که مدتی است در تسخیر فضا برآمده اند هنوز سیاره ای نیافته اند که مانند زمین دارای آب و حیات باشد. فعلا زمین عروس و بهشت منظومه شمسی است اگر قدر آن را بشر تخریبگر بداند.
از زمانی که انسانها به کشاورزی روی آورده اند تا به اینک چشم بر آسمان داشته اند و به امید باران دست به دعا برداشته اند در ادبیات فارسی مطالب، حکایات و اشعار نغز و زیبایی در وصف باران و خشکسالی هست که مهمترین آنها در گلستان و بوستان خودنمایی می کند. (ادامه…)