سرمقاله
محمد عسلی
تکنولوژی و اندیشه مادی گرایی
هبوط آدم در زمین بی‌هیچ تجربه و اندیشه‌ای و با هر روایتی از جنس دین انسان امروز را به این فکر جستجوگرانه می‌کشاند که راستی در آن زمان چه اتفاقی افتاده که آدم توانسته در زمین خوراک بیابد. در مکان امنی استراحت کند. خود را از سرما و گرما حفظ کند، با طبیعت و جاندارانش کنار آید و به تولید مثل بپردازد؟
اولین و مهمترین پاسخ به این سؤال آدمی را به طبیعتی می‌برد که در آن هیچ یک از وسایل زندگی و دستاوردهای علمی، صنعتی و خدماتی و کشاورزی نبوده و از پس هزاران یا میلیون‌ها سال انسان با الهام از طبیعت و رویکرد فطری به اینجا رسیده است و انسان آغازین با تقلید از جانداران دیگر به دنبال غذا و پوشاک و مسکن فکر و اندیشه خود را به کار گرفته تا بتواند بماند و بپرورد.
انسان بی‌حاشیه و بی‌تعلق به جهان کنونی و ابزارهایش بیشتر به زمین و آسمان و هر آنچه در اطرافش می‌دیده و می‌گذشته اندیشیده است و هر روز به شکار و تلاش دل‌مشغول بوده و در هیچ سیستم یا سازمانی گوش به زنگ و چشم به ساعت نبوده تا غذایش را در یخچال نگهداری کند و برای فردا و فرداها پس‌انداز نماید، دیگران را برای منافع بیشتر به کار گیرد و با یک دید و اندیشه مادی‌گرایانه همه چیز را در پولدار شدن و جنگیدن برای بیشتر داشتن هزینه کند حتی جوانی و شور و نشاط دوران را…
و اما بعد: (ادامه…)